Abonneren  Inloggen

Bezint eer ge in China print

2 juni 2021

‘Ik viel van mijn stoel toen ik hoorde dat uitgevers zelfs voor 3000 boekjes naar China gaan,’ zegt Robbert Delfos, hoofdredacteur van PRINTmatters. ‘Alles draait om geld. Dat snap ik. Maar om de halve wereld over te varen voor zo’n klusje gaat te ver.’ Hij schreef er onderstaande column over.

Boekjes, containerschip, Suezkanaal, China

OK, het in het Suezkanaal vastgelopen containerschip werd na een week weer vlot getrokken. Iedereen met internationale handel kon weer vol gas over het tolwater naar de klanten varen. En dan ineens lees je op de dag van het loskomen van het schip in een Belgische krant een opvallend bericht. Een stuk over de Belgische illustratrice Eva Mouton wiens boekjes vertraging in levering opliepen, doordat het schip dwarslag op het kanaal. Dat zo’n dwarsligger vol zit met handel is logisch.

3000 boekjes

Dat er vanuit China veel drukwerk geëxporteerd wordt, is ook niet nieuw. Maar in dit geval ging het om een herdruk met een oplage van 3.000 exemplaren. Het gaat hier om kinderboekjes met van die dikke kartonnen pagina’s, wat je (klein)kind niet zomaar doorscheurt, waar het aan kan sabbelen of op kan kluiven zonder dat het meteen de prullenbak in kan.

Specialisme

Maar serieus; moet je voor 3.000 van die kleine boekjes naar China? Natuurlijk begrijp ook ik dat het een kwestie is van geld. Het zal goedkoper zijn, ondanks dat je het vanaf de andere kant van de wereld moet halen. Over een ander actueel onderwerp, de farma, komt die discussie op gang. Daar gaat het om partijen van een miljoen of een miljard keer hetzelfde, met een discussie over afhankelijkheid van derden (buiten Europa). Maar bij deze kleine hoeveelheden boekjes Hey baby, kijk!, uitgegeven door Davidsfonds/Infodok gaat het puur over prijs. En ja, specialisme. Volgens het commentaar van de illustratrice zijn vooral Chinese drukkerijen gespecialiseerd in dat soort boekjes op dik karton. Al haar andere drukwerk bestelt ze in België en Nederland. Gelukkig maar.

Duurzaam

Zo’n boekje is volgens het artikel drie maanden onderweg. Ja, het mag even duren als het voordeliger is. Maar is dit voordelig voor het milieu? Zijn uitgevers met aankopen van boekjes in China wel duurzaam bezig? Over fantasie kan je zeggen dat het niet gebeurt of hoeft te gebeuren. Maar de werkelijkheid valt niet te ontkennen. Deze werkelijkheid mag wat mij betreft een uitdaging genoemd worden voor onze grafimedia bedrijven. Dat hoeft toch niet allemaal met de stoomboot van ome Xi Jinping hier naartoe gehaald te worden? Wij kunnen ons toch ook specialiseren? Dit soort orders moeten we toch in onze regio kunnen fabriceren? Met een nette prijs en een duurzaam verhaal moeten uitgevers te overtuigen zijn.